Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Ένα ποιητικό στέκι που υπόσχετες ατεελείωτες ώρες δημιουργίας
Αναρτήσεις
Αναγνώστες
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2010
(1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
▼
2009
(12)
-
▼
Οκτωβρίου
(12)
- Στις Παρακάτω αναρτήσεις μπορείτε να γράφετε τα π...
- Ποιήματα μελαγχωλικά, χωρισμός, ερωτική απογοήτευσ...
- Ποιήματα ενάντια στο κατεστημένο, επαναστατικα, αν...
- Ποιήματα για μελοποίηση(τραγούδια)
- Αλλόγλωσσα ποιήματα
- Ποιήματα θρησκευτικά
- Αθλητικά ποιήματα
- Φιλοσοφικά ποιήματα
- Ποιήματα με περιγραφής τοπίων, χωρών
- Ποιήματα με θέμα αναμνήσεις
- Ποιήματα με θέμα τον έρωτα
- Ποίηση δίχως όρια Καλωσήρθες
-
▼
Οκτωβρίου
(12)
Πληροφορίες
- Παναγιωτης Σολακιδης
- Θεσ/νικη, Ευοσμος
- Ποιητής γεννιέσαι δε γίνεσαι. (αυτο σημαινει πως ποιητης ειναι αυτός που θα μπορεί να αιχμαλωτίσει ένα ανότερο λογοτεχνικο πνεύμα μέσα του και να το αποδεχτεί. Οχι απλά να προσπαθει να εντυπωσιάσει αιχμαλοτίζοντας λέξεις στο χαρτί του)
Λίστα αγαπημένων βιβλίων
- Η 3λογια του Μπερναρντ Λεντερικ- 1) Τα παιδιά της Θεσσαλονίκης 2) Το μυστικό μια γυναίκας 3) Αρτεμις
- Ο Μικρός ναυτίλος του Ελύτη
- Τα τελευταία ερωτικα ποιήματα του Paul Eluard
- Το έπος του λυκόφωτος-Stephenie Meyer- 1) Λυκόφως 2) Νέα Σελήνη 3) Εκλειψη 4) Χαραυγή
5 σχόλια:
Ένα τραγούδι...
Ψάχνω να σε βρω,τρέχω κόντρα στον αέρα που φυσάει.
Με χτυπάει αλύπητα κι είμαι στα αζήτητα,
δεν ξέρω ποια είμαι που πηγαίνω κι όμως επιμένω
να θέλω να ζω.
Ένα μεγάλο γιατί σε μια ζωή που έχει όνειρα,
ένα μεγάλο κενό σε μια καρδιά που αγαπά,
όλα είναι τόσο άδεια,γκρίζα κι ανώνυμα,
κι κόσμος τριγύρω μου πέφτει στο κενό.
Φεύγω απο εδώ,
όλοι οι άνθρωποι τριγύρω μου είναι ξένοι.
Ο καθένας είναι μοναχός,
της ζωής του μόνος οδηγό.
Κι αν τύχει και ραγίσει η καρδιά,
θα μείνει μια ζωή να λαχταρά, τα όνειρα που είχε να βγουν αληθινά.
Είναι μονο ενα κομματι του τραγουδιου...
Ότι κι αν πεις, δε με νοιαζει
ότι κι αν πεις, με τρομαζει...
Ότι κι αν πεις, σε αγαπάω
και δε στο κρύβω,
για σενα ποναω...
έχει και συνεχεια αλλά προς το παρόν τη δουλεύω :p!
καλό φαινεται πάντως
Δεν άξιζεις
Δεν το περίμενα ποτέ από εσένα, ότι θα μου λεγες έστω και ένα ψέμα.
Δεν το περίμενα ποτέ ότι θα κλάψω και εξαιτίας σου το γέλιο μου θα χάσω...
Μα δε με σκέφτηκες ποτέ με έκανες να κλάψω
και μου πες λόγια που εγώ δεν θα ξεχάσω.
Μου είπες λόγια που θα μείνουν πάντα στο μυαλό μου
και μέρα με τη μέρα θα πληγώνουν τον εγωισμό μου.
Μα όμως κατάλαβα πως δεν αξίζει,
να κλαίω για σένα κι κάρδια μου να ραγίζει,
γι αυτό δεν θέλω να σε ξανααντικρίσω,
μα θα σε κάνω να με θέλεις πάλι πίσω.
Και άμα έρθεις να με βρεις να ξέρεις
ότι θα κάνω και εσένα να υποφέρεις
δεν είμαι τώρα όπως με είχες γνωρίσει
εσύ με έκανες κάποια που σε χει μισήσει
και δυστυχώς θα μείνω εγώ για πάντα έτσι
νιώθω σαν κάποιος να με έχει ποια μαγέψει
και δεν μπορώ να βγω από την φυλακή μου
και καταστρέφω κάθε μέρα τη ζωή μου.
Τα παιδιά
Με φωνές που μοιάζουν τον ήλιο
ο λαός με βήμα προχωρά.
Μέσα από της σφαίρες και το ξύλο
την λευτερια αναζητά.
Που εχάθηκε μια μέρα
σαν όνειρο κακό
και απο τοτε δε ξαναδε ασπρη μέρα
στον παραδεισο αυτό.
Με τα συνθήματα και με τα λόγια
ο λαός στεκεται μπρος απ' τα κανόνια
και ο πεθαμένος βγαίνει νικητής.
Και απο τον τάφο πάλι βγαίνει
η ελευθερία δεν παιθαίνει
και αυριο θα ναι πάλι εκεί.
Στους δρόμους της Αθήνας
αίτημα τούτης της πορείας
που ζητάει μια ζωή.
Μια ζωή χωρίς βαρβάρους
με ένα αέρα που να μυρίζει
την Ελλάδα την παλιά.
Την Ελλάδα όπου κανένας δε σκεφτόταν
να σκοτώσει τα παιδιά
Δημοσίευση σχολίου